Al 17 jaar...

Eerst was er die onverdeelde aandacht voor jou, maar ik werd verliefd...op iemand die jou niet zo genegen was. Maar ja, we waren nu eenmaal met twee. Herfst kwam bij ons twee, iemand waar je mijn aandacht mee moest delen. Zo gingen er wat jaartjes voorbij, maar toen gingen we je hele thuis ontmantelen, met lede ogen zag je ons vertrekken en zag je alle werkzaamheden aan. We konden je niet meenemen naar onze tijdelijke andere woonst, maar elke keer we kwamen kijken, liep je ons vol trouwe moed tegemoet. Je was zo blij toen we terug verhuisde, maar we waren wel ineens met meer. Aan die kleine, drukke schepseltjes heb je lang moeten wennen, maar uiteindelijk waren we met vijf dan toch de beste vrienden. De laatste dagen ging het je niet goed, je kracht en moed ontbrak. Je bleef bij de dierenarts, maar veel beterschap was er na een dagje niet. Dus namen we vandaag van je afscheid, we waren je aanwezigheid zo gewoon, altijd trouw op post.

Ton, lieve vriend, we zullen je missen.